Mensen vragen mij vaak hoe ik op de naam Vuurwerk ben gekomen, wat het verhaal daarachter is. Het meest banale antwoord op die vraag ligt besloten in mijn achternaam: Vuurmans. Een nogal flauwe woordspeling dus, want daar houd ik van.
Mijn voornaam is trouwens Casper en ik houd verder erg van filosofie en van wijn. Twee leuke hobby’s, waar ik me gelukkig prijs er mijn werk van te hebben gemaakt. Concreet: ik maak culturele programma’s en ben wijnkenner. Waar mogelijk combineer ik die twee.
Mijn 'levensmotto' dan nog: ik klooi maar wat aan. Hoe ik daarbij kom? Dat lees je in dit interview dat in de Trouw stond. Over mijn visie op Het Filosofisch Diner mocht ik recent vertellen in Het Parool.
Ik wil mensen elkaar laten ontmoeten, ze prikkelen om anders te kijken en te zoeken naar het buitengewone in het alledaagse. Ik werk graag vanuit persoonlijke overtuiging, een grote leergierigheid en een vleugje idealisme. Vanuit die instelling maak ik programma’s en evenementen rond thema’s die urgentie hebben of actueel zijn. Allemaal met het doel om mensen meer met filosofie in aanraking te brengen en ze te stimuleren om te denken en het gesprek aan te gaan.
Dat doe ik trouwens niet alleen met Vuurwerk, maar ook bij stichting Vitamine Z, waar ik vanuit dezelfde motivatie jonge mensen beter wil leren omgaan met de minder leuke kanten van het leven. En wil laten zien hoe de filosofie kan helpen om zin te geven aan je leven.
Ook drink ik dus graag een goed glas wijn. Ik werk al jaren in gerenommeerde Amsterdamse restaurants, waaronder de Ysbreeker, REM Eiland, Wilde Zwijnen, De Vrouw met de Baard en Vuurtoreneiland. Wat ooit als een bijbaan begon, is uitgegroeid tot een waar vak. Op dit moment kun je mij tegen het lijf lopen bij Zacht Staal op het bijzondere circulaire landgoed Rorik.
Waar je mij verder nog kunt ontmoeten? Aan de IJ-oever in Amsterdam-Noord, waar ik woon met Daan (vriend) en Bowie (kat). In de kroeg (vaak). Op de skipiste (soms). In de keuken (lekker koken). Op de gitaar (lekker spelen).